من ... نه همان آدمِ دیروزم
پس .. پیش به سویِ دنیایِ امروزم
امروز محکم تر پارو خواهم زد .. در دریایِ زندگی
و گاهی .. لَختی درنگ خواهم کرد .. تا نگاهِ عمیق تری کنم به اطرافم
امروز حتما روزِ بهتریست .. امروز لبخندم را نثارِ زمین و زمانه می کنم
مطمئنم که دنیا هم سلامی عاشقانه می کند به رویِ دلم
عزیزم دل بارونی من با خوندن مطالب قشنگت آروم گرفت... امیدوارم مثل همیشه تو تموم زندگیت امیدوار و شاد باشی
مرسی امیر جان نظر لطف شماست
سلام و درود فراوان ...
وبت عالیه...مطالبش فوق العاده اس...مخصوصا این پستت که منو سخت به فکر فرو برد...عکسی که گذاشتی متناسبه دوس دارم عکس رو...کلا آب و قایق حس رفتن و حرکت کردن و داره حس امیدوار شدن رو به آدم میده....دوس دارم این پستت و...
ممنون عزیزم که به وبلاگم سر زدی. . .
باید رفت و دل کند از این سختی ها.. آینده به روت بازه عزیزم، حس امیدوار بودن یه حس زیباییه که با داشتنش خیلی از راه ها به روت بازه... به امید پارو زدن هر چه قویتر
مطمئنم که دنیا هم سلامی عاشقانه میکند به روی دلم
چقدر خوب که یهو وبلاگی رو باز کنیم و ببینیم چقدر آرامش چقدر جملات مثبت و ارام کننده ممنون
نظر لطف شماست. ممنون از حضور گرمت
چ متن زیبایی!
ممنون عزیزم از حضورت
قلمت مانا وپرتوان
فدات بشم مییییسی گلم
می گوید :
شاد بنویس !!
و من یاد مردی می افتم
که با سه تارش گوشه ی خیابان شاد می زد ؛
با چشم های خیس ... !!
دو بیگانه ی همدرد ،
از دو خویشِ بیدرد ،
با هم نزدیک ترند.
ممنون از اینکه به وبلاگم سر زدین